Het volume en doorsnedeprofiel worden gedicteerd door de vastgestelde regels voor massa, nok en goothoogten. Door een 50 % regel wisselt de goothoogte tussen de vier en circa zes meter en ontstaat er een speels gevelbeeld. De nokhoogte ligt vast op circa twaalf meter gemeten vanaf het opgehoogde maaiveld. De relatief lage goothoogten t.o.v. de nokhoogte zorgen ervoor dat het grootste deel van het programma in de dakkappen moest worden opgelost. In twee vleugels zijn de kappen volledig gevuld met hotelappartmenten, deze ontlenen hun charme direct aan de dakvorm en krijgen, samen met het unieke uitzicht, een geheel eigen karakter.
Het centraal gelegen atrium is het verbindende element tussen de vleugels en scheidt de horeca visueel en fysiek van de hotelappartementen. Het is vormgegeven als een transparent glazen midden wat direct in verbinding staat met de buitenruimten, de omgeving en de functies in de vleugels. De verbindingsbruggen geven maat en schaal aan het hoge atrium. De bruggen lijken te zweven door het ontbreken van kollommen. Constructief worden ze hiervoor opgehangen aan de wanden van de vleugels. De verschillende ruimtes in de horecavleugel zijn flexibel in te delen en te schakelen. Dit maakt dat het gebouw zich, gedurende de dag, kan aanpassen aan het gebruik, de functie en verschillende doelgroepen.