Uit angst voor de zee worden paviljoens traditioneel zo dicht mogelijk tegen de duinvoet gebouwd en zijn ze doorgaans op staal gefundeerd. Zoniet het permanente paviljoen Tijn Akersloot: het gehele paviljoen, inclusief de terrassen, is op tien meter uit de duinvoet geplaatst op betonpalen van ruim negen meter lengte. Hierdoor staat het paviljoen echt op het strand en ontstaat er publieke ruimte rondom het paviljoen. In het paviljoen is de functionele kern centraal geplaatst. Het gebouw krijgt hierdoor een grote flexibiliteit.

Middels schuifwanden kan de plattegrond in meer dan tien verschillende configuraties worden opgedeeld. De flexibiliteit wordt verhoogd door grote openslaande deuren aan de vier zijdes van het paviljoen. Samen met de kolomloze hoekschuifpuien vervaagt hierdoor de grens tussen binnen en buiten. Op een zomerse dag is het paviljoen één grote parasol.

De ‘‘winterstand’’ is het andere uiterste. Dan gaat de vloerverwarming aan, zijn de puien gesloten en staat het haardvuur op de hoogste stand. Bezoekers kunnen dan comfortabel genieten van het onstuimige weer en de ruige zee.

Het paviljoen is gebouwd met eerlijke materialen van de hoogste kwaliteit: een zinken ambachtsdak, een stalen hoofdconstructie, gevlinderde betonvloeren met ingelegde houten vlakken en rondom mahoniehouten puien met veel glas. De rondgaande dakrand is van western red cedar. Deze benadrukt het horizontale lijnenspel van de omgeving, maskeert de dikte van het dakpakket en filtert het felle licht van buiten naar binnen. Paviljoen Tijn Akersloot brengt architectuur letterlijk tot aan de vloedlijn en geeft de naam ‘‘strandpaviljoen’’ een nieuwe impuls.